काहीजण म्हणतात आम्ही मूर्ती पूजा करतो तर गुरूंची काय गरज आहे? जरी आपण मूर्ती पूजा करत असलो तरी किंवा ती पूजा योग्य असली तरी मूर्ती पासून काहीच गुण घेता येत नाहीत. जास्तीत जास्त आपण ध्यान करू शकू, चिंतन करू शकू.

    पण गुरु करण्यामागे ती मूर्ती सजीव असल्यामुळे तिच्या बोलण्यातून वागण्यातून तिच्या सांगण्यातून, आपल्याला जे गुणधर्म घेता येतात त्या गुणधर्माचा आपल्यावर परिणाम होतो. गुरु हे देवाचे रूप मानून त्यांच्या ठिकाणी असलेले विशेष आपण अनुभवू शकतो. त्या गुणांचा आपण स्वीकार करू शकतो आणि असे गुण घेण्यासाठी आपण गुरूंकडे जायचे असते. त्यांच्या भेटीमुळे आपल्यावर निराळा संस्कार होतो. गुरु ही एक व्यक्ती नसून ती ईश्वरी शक्ती असते. हि परंपरा शिवापासून सुरू झालेली आहे. आपले गुरु त्याच परंपरेतील आहेत. ते सुद्धा शिवस्वरूप आहेत, असे मान्य केले तरच आपण त्या व्यक्तींना मोठेपणा देऊ शकतो आणि त्यांचे गुण स्वीकारू शकतो. म्हणून भक्ती करताना ही गोष्ट लक्षात ठेवावी, की माझे गुरु जे शिकवतील ते परंपरेला धरूनच वागत आहेत व आम्हाला वागायला सांगत आहेत. तुम्ही लोकांनी या प्रकारची बुद्धी आणि हाच भाव मनाशी ठेवला, या प्रकारची सेवा केली तर माझ्या मते ईश्वर तुम्हाला सर्व देईल. ईश्वराचे एक वैशिष्ट्य आहे की तुम्हाला पाहिजे तेव्हा तो देत नाही पण ज्या वेळेला तुम्हाला खरोखर गरज असते त्यावेळेला तो देतो. आपला समज असा आहे की आम्ही मागतो तेव्हा हा देत नाही आणि त्या वेळेला देतो पण तसे ते नसते. त्याची परंपरा अशी आहे की तो सर्व ज्ञाता असल्यामुळे तुम्हाला जेव्हा गरज लागेल तेव्हा तो तुम्हाला देईल. तुम्ही प्रपंचवाईक माणसे आहात. प्रपंच करता आहात, व्यवहार करता आहात. तेव्हा आपल्याला एवढे मोठे सत्य कुठून अनुभवाला येणार? तरीही ज्या वेळेला तो तुमच्या गुरूंची भेट घालून देतो तेव्हा त्याचे निम्मे काम संपलेले असते. बाकीचे उरलेले तुम्ही करून घ्यायचे असते. हे त्याचे अनंत उपकार आपल्या डोक्यावर असतात, तेव्हा त्यांनी कृपा म्हणून गुरूंची भेट घालून दिलेली असते. याचा तुम्ही वारंवार विचार करा आणि निःसंशय मनाने भक्ती करा. नुसता नमस्कार केला तरी तो तुम्हाला देईल पण जर तुम्ही नमस्कार केल्यानंतर आम्हाला काय मिळते असा विचार केला तर तो काहीच देणार नाही पण मागचही दिलेलं काढून घेईल. तेव्हा असे न करता अत्यंत प्रेमाने जिव्हाळ्याने, शुचिर्भूतपणे त्याची सेवा केली म्हणजे तुमच्या जीवनात आनंद उत्पन्न करील. 

।। श्री गुरुदेव दत्त ।।